Fernsehbild (Kicker) was de eerste editie die Polke maakte in opdracht van het grafisch kunstcentrum Griffelkunst-Vereinigung Hamburg-Langenhorn. De series die uit deze samenwerking voortkwamen, worden gezien als exemplarisch voor hoe Polke de grenzen van de reproductietechniek steeds verder oprekt. Zo gaf hij steeds meer ruimte aan het toeval – waarmee hij daarna ook in zijn schilderijen experimenteerde. Met zulke experimenten droeg hij bij aan de vernieuwing van de naoorlogse grafiek. Voor Fernsehbild (Kicker) nam Polke een detail van een vage foto van een televisiebeeld dat een tafelvoetbalspel toont, die hij verkreukelde, gladstreek en opnieuw fotografeerde. Door klassieke drukfouten als kreukels en vouwen bewust het drukproces in te helpen, lapte hij alle ongeschreven regels van grafiek aan zijn laars. Vervolgens drukte hij de foto af op vier verschillende kleuren kostbaar papier. Het resultaat wringt in zijn tegenstrijdigheid en was een bewuste poging de conservatieve leden van de griffelkunstvereniging te choqueren (informatie van De Pont museum Tilburg)
Offsetlithografie op Jura-Bütten-karton. Editie Griffelkunst 142 exemplaren. 1971. Nummer 34. Gesigneerd r.o. Afmetingen afbeelding ca 84*64 cm.
Terug naar overzicht aanbod
Biografie
Sigmar Polke (1941-2010) – Fernsehbild (Kicker) I grau
Polke is in 1941 geboren in Oels, Silezië, voormalig Pruisen. In 1945 wordt zijn familie verdreven naar Thüringen, in 1953 vluchtten ze vanuit de DDR en uiteindelijk komen ze in Düsseldorf terecht. Polke gaat in 1959 in de leer als glasschilder en in 1961 start hij zijn studie aan de Kunstacademie van Düsseldorf die hij in 1967 afsluit. Polke zet zich, net als vele andere kunststudenten, af tegen de gevestigde kunststromingen met als gevolg dat ze geen traditionele tentoonstellingsmogelijkheden krijgen. In 1963 huurt Polke, samen met Gerhard Richter, Konrad en Manfred Kuttner, een ruimte in Düsseldorf waar in mei de eerste tentoonstelling werd georganiseerd. Richter schrijft voor deze tentoonstelling een nieuwsbericht waarin hij verklaart dat er schilderijen worden gepresenteerd die gekenmerkt worden door de termen “Pop Art, Junk Culture, Imperialist of Capitalist Realism, New Objectivity, Naturalism, German Pop”. De stroming staat bekend als het Kapitalistisch Realisme; een ironische toespeling op het Socialistisch Realisme van de DDR. De kunstenaars zagen zichzelf als het Duitse antwoord op de Amerikaanse Pop Art. Polke werkte in de jaren zestig in de betekenis van deze Pop-Art, populaire kunst. Hij werkte met massaproducten uit het dagelijks leven, waarbij hij passende achtergronden toepaste zoals behang of populaire stoffen.
Polke maakte in zijn carrière gebruik van vele technieken; schilderkunst, prentkunst, beeldhouwkunst, fotografie, en collages. De werken bevatten humoristisch en ironisch commentaar op de Duitse middenklasse. Hij laat in zijn werk alledaagse voorwerpen zien en met behulp van verschillende drukprocessen vergroot hij afbeeldingen uit tijdschriften en kranten waarbij hij ook commentaar geeft op commerciële uitingen. Zijn werk was te zien op de Documenta tentoonstellingen in Kassel: Documenta 5 in 1972, Documenta 6 in 1977 en Documenta 7 in 1982 en in vele internationale tentoonstellingen.
