In de actie I like America and America likes Me uit 1974 bracht hij drie dagen door met een coyote, die door oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika als heilig wordt vereerd, in de de New Yorkse galerie van René Block. Beuys betrok het dier bij zijn actie omdat hij er de vroegere spirituele energie van de indianen, maar ook hun verdrijving in terugzag. Beuys zei hierover: “Warum arbeite ich mit Tieren, um unsichtbare Kräfte auszudrücken? - Man kann diese Energien sehr deutlich machen, wenn man ein anderes, längst vergessenes Reich betritt, in dem unermeßliche Kräfte als große Persönlichkeiten überleben. Und wenn ich versuche, mit den spirituellen Wesen dieser Gesamtheit von Tieren zu sprechen, wirft das die Frage auf, ob man nicht auch mit den höheren Wesen, diesen Gottheiten und Elementargeistern sprechen kann […] Der Geist des Kojoten ist so mächtig, dass ihn kein Mensch versteht oder was er für die Zukunft der Menschheit bedeuten kann. […] Ich glaube, ich hatte Kontakt mit dem psychologisch wunden Punkt in der Energieverteilung der USA: Das ganze amerikanische Trauma mit den Indianern, dem ‚Roten Mann‘. Man könnte sagen, dass noch eine Rechnung mit dem Kojoten zu begleichen ist, erst dann kann dieses Trauma aufgehoben werden.” I like America and America likes Me begon in Düsseldorf met het vertrek van Beuys naar New York en eindigde met zijn terugkeer naar Düsseldorf. Bij aankomst op de luchthaven John F. Kennedy liet Beuys zich volledig in vilt wikkelen omdat hij, zoals hij zelf zei, “niets van Amerika wilde zien en zich van de buitenwereld wilde isoleren. ” Vervolgens werd hij per ambulance naar de galerie gebracht , waar hij van plan was om enkele dagen in een kamer in de galerie door te brengen met een coyote genaamd "Little John". Tijdens de actie speelde Beuys met de coyote, verkleed als herder met herdersstaf en een vilten cape, liet het dier zijn jas uittrekken en stapelde tijdens de actie exemplaren van het dagblad Wall Street Journal op elkaar. De coyote zocht het liefst een plekje op de kranten en plaste er af en toe op. Voor Beuys restten alleen het stro, de stroken vilt, de herdersstaf en een driehoek, die hij af en toe gebruikte. De coyote, die aanvankelijk agressief en bang was, kreeg tijdens de operatie steeds meer vertrouwen in hem, waardoor er een relatie ontstond tussen mens en dier. Bij wijze van afscheid omhelsde Beuys de prairiewolf en strooide het stro waarop de twee hun bed deelden door de kamer. De kunstenaar werd vervolgens opnieuw in vilt gewikkeld en in een ambulance teruggebracht naar het vliegveld, zonder dat hij ooit Amerika had gezien, afgezien van de coyote, de exemplaren van de Wall Street Journal en de galerieruimte. Beuys zei later dat hij niets anders wilde zien dan deze coyote, omdat dit dier, dat door de blanken gehaat werd, ook als een engel gezien kon worden.
Informatie uit:
https://de.wikipedia.org/wiki/I_like_America_and_America_likes_Me
10 ingelijste foto’s. 1974. Één foto gesigneerd. Fotolithografie gedrukt in verschillende kleuren inkt op papier. Uitgegeven door Edition Staeck, Heidelberg (het originele mapje zit in een van de lijsten). Afmetingen 10,4*14,7 cm. Lijsten ca 15*20 cm.
Terug naar overzicht aanbod
Biografie
Joseph Beuys (1921-1986)
In de periode 1946-1953 studeert Beuys beeldhouwkunst aan de kunstacademie van Düsseldorf. In 1947/ krijgt hij les van Ewald Mataré die gezien wordt als een van de belangrijkste kunstenaars van het klassieke modernisme in Duitsland. In 1951 wordt Beuys door Mataré Meisterschüler (masterstudent) benoemd. In de lessen van Mataré werd gediscussieerd over het werk van Rudolf Steiner. Mataré oriënteerde zich op de oude Bauhütten-idealen en geloofde niet in de leer van Steiner. Het essay Kernpunkte der sozialen Frage van Steiner heeft een vormende invloed op Beuys. Het werk wordt geschreven in 1919, het betreft ideeën over een radicale hervorming van het sociale leven. Steiner onderscheidt in de maatschappij drie levensgebieden: de cultuur (het geestelijk leven), het recht en het economisch leven. Elk gebied heeft zijn eigen ordenend principe. Het cultureel leven moet zich in vrijheid kunnen ontwikkelen, in het rechtsleven is gelijkheid noodzakelijk en in het economische leven moet samenwerking in plaats van concurrentie richtinggevend zijn. Het essay van Steiner is een sleuteltekst voor de latere ideeën van Beuys over sociale beeldhouwkunst (kunst die als doel heeft een vormende invloed op de maatschappij uit te oefenen).
Van 1951 tot 1958 maakt Beuys meer ambachtelijke opdrachten (grafstenen, gedenktekens).. In 1961 wordt Beuys benoemd als professor monumentale beeldhouwkunst aan de kunstacademie van de Düsseldorf, een functie die hij tot 1974 bekleedde. Hij maakt al snel naam met opzienbarende acties die niets met klassieke beeldhouwkunst te maken hebben. In 1963 is hij medeorganisator van het festival Festum Fluxorum, Musik Und Antimusik – Das Instrumentelle Theater (Fluxus was een beweging uit het begin van de jaren 1960 die de grenzen tussen de verschillende disciplines wilde opheffen en kunst en leven met elkaar wilde laten versmelten) aan de Kunstacademie van Düsseldorf. De ideeën van Beuys botsten vaak met die van andere leden van de Fluxus-beweging. Zo betrok Beuys zelden het publiek bij zijn performances, in tegenstelling tot zijn collega’s. Het performance aspect van Fluxus breidde Beuys’ artistieke activiteiten echter aanzienlijk uit, en zijn interesse in muziek en geluid als onderdeel van de taal van de kunst ontwikkelde zich sterk in de context van Fluxus. Hij begint in 1958 te experimenteren met onconventionele materialen zoals vilt en vet. Samen met materiaal als bijenwas, koper en stenen zouden dit handelsmerken van zijn werk worden. Deze materialen hadden een symbolische betekenis en werden vaak in verband gebracht met zijn eigen biografie. Zo werd er gebruikgemaakt van vilt en vet als verwijzing naar de vliegtuigcrash die hij overleefde tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vliegtuigongeluk op het bevroren schiereiland de Krim in Oekraïne overleefde hij omdat iemand hem in vilt en een isolerende laag dierlijk vet wikkelde. Als gevolg van deze ervaring werden deze materialen terugkerende motieven in zijn werken en symboliseerden ze warmte. Ze symboliseren ook spirituele warmte, het ontstaan van verandering en/of een spiritueel ontwaken.
Als professor aan de kunstacademie ontwikkelt Beuys het idee van de “Sozialen Plastik”; hij beschouwde onderwijs als een kunstvorm en geloofde dat kunst een transformerende kracht in de samenleving kon zijn. Tijdens zijn lessen werd over politiek gesproken en betrok hij zijn studenten bij discussies over maatschappelijke kwesties. Onderdeel van zijn theorieën over vrijheid en democratie was de productie van multiples. Met zijn multiples hoopte Beuys dat zijn kunst en zijn ideeën een groot aantal mensen zouden bereiken. Hij gebruikte daarbij vaak alledaagse materialen en saaie kleuren, in de overtuiging dat ze een kleurrijke wereld in de kijker zouden oproepen.
In de jaren zeventig werd Beuys steeds meer politiek actief. Hij richtte de “Duitse Studentenpartij” op en in zijn werk kwam vaak zijn activisme tot uiting en ging hij in op onderwerpen als de Duitse hereniging en verzoening.
In de jaren tachtig hield Joseph Beuys zich bezig met ecologische vraagstukken en de relatie tussen mens en natuur. Het project 7000 Eichen dat in 1982 op Documenta 7 in Kassel startte, voorzag in het planten van 7000 bomen, elk met een zuilvormige basaltsteen van ongeveer vier voet hoog in de stad Kassel. De laatste boom werd geplant bij de opening van Documenta 8 in 1987. Beuys wilde dat het Kassel-project de eerste fase zou zijn in een doorlopend plan van bomen planten dat zich over de hele wereld zou uitstrekken als onderdeel van een wereldwijde missie om ecologische en sociale verandering teweeg te brengen. Acties, zoals 7000 Eichen, waren bedoeld om het milieu te bevorderen.
Joseph Beuys was op vele gebieden actief: hij maakte schilderijen en tekeningen, objecten en installaties in de traditionele artistieke zin, hij maakte progressief werk en performances, hij was bezig met kunsttheorie en -onderwijs en hij was bezig met sociaal-politieke activiteiten. Gedurende zijn hele carrière bleef hij conventies ter discussie stellen en nieuwe gebieden verkennen. Hierdoor groeide Beuys uit tot een icoon van de hedendaagse kunst.
Informatie uit:
https://de.wikipedia.org/wiki/Joseph_Beuys
https://amyk.ensembles.org/ensembles/fluxus-fluxus-fluxus-fluxus?desktop=1&detail=on
https://www.p55.art/de/blogs/p55-magazine/wer-war-der-deutsche-kunstler-joseph-beuys?srsltid=AfmBOoqYd5dYxD_pvW9c3AqFsbhGuRYh3kWWbS457g7q7diy-JRwGZ6v
